Ek kry soveel boodskappe wat my prys omdat ek so dapper is, maar ek is nie dapper nie, ek het nie 'n keuse nie. Ek kan kies om nie deur hierdie behandeling te gaan nie en sit en wag om dood te gaan, maar as ek nog 'n paar jaar tot my lewe wil toevoeg, moet ek deurdruk. Dit is nie maklik nie, maar ek moet positief bly.
Ek het die keuse gemaak om my storie te vertel aan almal wat belangstel. Dit stel my baie bloot, maar die doel is om kennis te versprei en moontlik hoop aan ander te gee wat iemand ken in dieselfde posisie as ek. Kennis is mag. Kop en nekkanker neem toe en deur bewus te wees van die eerste tekens, kan ek ander help om nie maande te wag, soos ek, om mediese hulp te kry nie. Vroeë diagnose het 'n beter uitkoms.
In my geval het ek deur 'n episode van major depressie gegaan en hoewel ek elke dag bewus was dat ek myself raakbyt en nie die mondulkus gesond kon kry op my eie nie, het die depressie my gekeer om by die tandarts uit te kom. Toe ek wel daar uitgekom het, het die tandarts dit nie herken as 'n kankerulkus nie. Eers toe ek my huisdokter besoek het, is die diagnose gemaak. Teveel water het in die see geloop voordat ek by die spesialiste uitgekom het. Gelukkig was daar net verspreiding van my mond na die limfkliere in my nek en nie na die ander organe van my liggaam nie. Dit maak prognose soveel beter, maar maak nie dit wat ek moet deurmaak makliker nie.
Deur die feit dat ek my storie so openbaar maak, kry ek ongelooflike ondersteuning van uit alle oorde. Dit gee my die krag om deur te druk en nie moed op te gee nie. Dit is definitief nie maklik nie en stel hoë eise aan my en my familie, wat saam met my deur hierdie beproewing moet gaan. Hendrik het baie begrip, aangesien hyself deur 'n nagmerrie ondervinding gegaan het met kolonkanker. 'n Mens kan nie help om te vra, hoekom moet dit weer met ons gebeur nie? Ons wat 'n relatiewe gesonde lewe lei, gesond eet, min alkohol, rook nie, matige oefening ensovoorts. Wat het ons gedoen om dit te verdien? Ek probeer my kop skoon hou van allerlei gedagtes wat my in kringe laat dink. Ek wil nie oor goed top waarvoor ek nie antwoorde het nie. Ek moet net positief bly en glo dat ek die kanker kan oorwin.
Ek is nou by die drie weke merk, my behandeling strek oor drie-en-dertig dae, vyftien daarvan is afgehandel. Dit word moeiliker, want die bestraling veroorsaak mondsere, in my geval in my keel, wat sluk baie moeilik maak. Dit lyk soos 'n apteek hier by ons, alles om my aan die eet te hou. Ek is weer terug op Nutribullet etes😉, want kou is moeilik en met 'n seer in my keel, is sluk ook 'n nie maklik nie. Ek is ook doodsmoeg en slaap almeer deur die dag, maar ek moet elke dag, behalwe Saterdag en Sondag, aanmeld by die hospitaal vir 'n bestralingsessie. Dit is nie maklik nie, maar ek moet net deurdruk! Die einde van die behandeling kom nou in sig, dan 'n ses weke hersteltyd en hopelik kan ek daarna weer iets van die ou Ronel in myself raaksien.
In my geval het ek deur 'n episode van major depressie gegaan en hoewel ek elke dag bewus was dat ek myself raakbyt en nie die mondulkus gesond kon kry op my eie nie, het die depressie my gekeer om by die tandarts uit te kom. Toe ek wel daar uitgekom het, het die tandarts dit nie herken as 'n kankerulkus nie. Eers toe ek my huisdokter besoek het, is die diagnose gemaak. Teveel water het in die see geloop voordat ek by die spesialiste uitgekom het. Gelukkig was daar net verspreiding van my mond na die limfkliere in my nek en nie na die ander organe van my liggaam nie. Dit maak prognose soveel beter, maar maak nie dit wat ek moet deurmaak makliker nie.
Deur die feit dat ek my storie so openbaar maak, kry ek ongelooflike ondersteuning van uit alle oorde. Dit gee my die krag om deur te druk en nie moed op te gee nie. Dit is definitief nie maklik nie en stel hoë eise aan my en my familie, wat saam met my deur hierdie beproewing moet gaan. Hendrik het baie begrip, aangesien hyself deur 'n nagmerrie ondervinding gegaan het met kolonkanker. 'n Mens kan nie help om te vra, hoekom moet dit weer met ons gebeur nie? Ons wat 'n relatiewe gesonde lewe lei, gesond eet, min alkohol, rook nie, matige oefening ensovoorts. Wat het ons gedoen om dit te verdien? Ek probeer my kop skoon hou van allerlei gedagtes wat my in kringe laat dink. Ek wil nie oor goed top waarvoor ek nie antwoorde het nie. Ek moet net positief bly en glo dat ek die kanker kan oorwin.
Ek is nou by die drie weke merk, my behandeling strek oor drie-en-dertig dae, vyftien daarvan is afgehandel. Dit word moeiliker, want die bestraling veroorsaak mondsere, in my geval in my keel, wat sluk baie moeilik maak. Dit lyk soos 'n apteek hier by ons, alles om my aan die eet te hou. Ek is weer terug op Nutribullet etes😉, want kou is moeilik en met 'n seer in my keel, is sluk ook 'n nie maklik nie. Ek is ook doodsmoeg en slaap almeer deur die dag, maar ek moet elke dag, behalwe Saterdag en Sondag, aanmeld by die hospitaal vir 'n bestralingsessie. Dit is nie maklik nie, maar ek moet net deurdruk! Die einde van die behandeling kom nou in sig, dan 'n ses weke hersteltyd en hopelik kan ek daarna weer iets van die ou Ronel in myself raaksien.
Geen opmerkings nie:
Plaas 'n opmerking