Wainuiomata

'n Oud-kollega van my, daar in Pretoria, het by een van my foto's opgemerk, dat dit lyk of ons altyd op vakansie is. Dit is dié ding wat Wellington (en ek dink New Zealand in die algemeen) lekker maak. Dis so veilig en om elke hoek of draai is daar 'n strand, natuurreservaat, wandelpad, park of rivier om te besoek. Alles is skoon, goed instand gehou en daar is geriewe soos piekniektafeltjies, toilette, waterpunte en plastiese sakkies vir jou honde se poef. Hier is dit ook nooit so warm soos in Suid-Afrika nie en dis 'n fees om buite te wees op sonskyndae. Die uv hier is net baie hoog en 'n mens moet maar jou hoed saam dra en sorg dat jy jouself goed smeer met 'sun block'. Ek kan stoksielalleen oral stap en ek hoef nooit bang te wees nie, dag of nag. Nou wat meer wil jy hê?

Ek en Hendrik het een Saterdag na 'n kwekery gaan soek in die omgewing van Wainuiomata (nie dat ons 'n tuin het nie, maar ons het by die 'Home en Garden Show' van dit gehoor en was nuuskierig). Ek en Rialeen het nog nooit oor die berg na daardie kant toe gery nie. Ons ontdek toe hierdie pragtige klein dorpie, Wainuiomata, daar. Dis ook deel van die Groter Wellington en nie ver van die dorpie vind ons die afgeleë strand met swart seesand. Die strande aan die Stille oseaan het swart sand agv die vulkane wat lank gelede hier uitgebars het. Aan die Tasmaniese see is die seesand ligter, soos ons dit ken in Suid-Afrika.