Kersfees by Frederik en Hannetjie

Frederik-hul woon in Browns Bay en ons was tien wat hier bymekaar gekom het vir Kersfees. Andries pas vriende se honde op by hul huis in Ellerslie (waar ons ook verlede jaar Kersfees deurgebring het) en Matthys en Sumari kuier ook daar by hom. Dit is baie nader aan die stad en dit gee ons ruimte om hier by Frederik-hul tuis te gaan. Die drie het darem Oukersaand hier oorgeslaap en Kersfees by ons gekuier.

Hendrik stap hier in by die inrypad na die huis waar Frederik-hul woon.

 Marnie-hul het 'n woonstel onder die huis.

Uitsig oor die woonbuurt vanaf die dek by die sitkamer uit 

  

Die foto met die pragtige see-uitsig het ons van die straat af geneem so 'n entjie van die huis af.

 

 Moya kan nie wag dat ons die geskenke oopmaak nie, want sy weet daar is vir haar ook een. Oupa Frederik speel met Isaac terwyl Marnie 'n ogie oor hul hou.

Die twee geskenkies wat Moya so oppas, haar en Buksie s'n. 

Ons besluit Isaac moet haar maar gaan help om seker te maak niemand gaps 'n geskenk nie,

maar dit maak hul net meer ongeduldig. Wanneer mag ons dit maar oopmaak?

 Isaac lyk heel in sy skik met sy geskenk van my af.

 en dan kan ons almal lekker saam eet!

Moya het haar geskenkie opgeëet en kan rustig verder slaap op haar bedjie

 en Buksie kan weer tv kyk (dis sy daaglikse tydverdryf).

 Isaac kom gou agter dat sy ou speelgoed baie lekkerder speel en sy 'laptop' wat Kersvader gebring het, lê eenkant.

Arme Barend moet maar weer vleisbraai, Kersfees is mos nou verby.

Frederik en Hendrik kuier te lekker met 'n bier in die hand

en Isaac se naels moet gesny word (kyk hoe soet sit hy terwyl Marnie dit doen)

Een aand verras 'n pragtige volmaan ons toe die son ondergaan.

 

Kersfees is voorwaar 'n tyd om saam met familie te wees, net jammer nie een van ons twee kinders was hier nie. My eerste Kersfees sonder Rialeen.

Taupo

Taupo is die dorpie waar ons die nag oorgeslaap het oppad na Auckland. Dit is bekend vir die grootste meer in New Zealand en die warmwaterbronne in die omgewing. Taupō-nui-a-Tia is die Maori naam van die dorp en beteken "The great cloak of Tia", Tia is die naam van die persoon wat die meer by Taupo ontdek het. Die water in die meer is louwarm wat vir my 'n verrassing was. In 2009 het Taupo die prys gewen vir die beste dorp in New Zealand. Hier woon ongeveer 23000 mense. In New Zealand word daar dikwels na sulke dorpe verwys as 'n stad. Nelson is die ander plek wat as 'n stad beskou word en daar woon ongeveer 35000 mense in die hele distrik.Taupo is net so mooi. Ek kon nie ophou foto's neem met my nuwe kamera wat Hendrik vir my vir Kersfees gekoop het nie. Woorde kan net nie hierdie mooiheid beskryf nie. So, kyk maar rustig na die foto's en geniet die Skepper se handewerk.

Dis natuurlik die vakansieplek van die rykes en hier is die pragtigste huise langs die meer. Ek en Hendrik het laatmiddag langs die meer langs gestap tot by die Jolly Good Fellows waar ons elkeen 'n bier geniet het.

Op die onderste foto is 'n huis op sy eie heuweltjie met 'n lang ry trappe af na die meer.

 Dis 'n verskeidenheid voëls wat so al langs die water sit en sover ons langs die meer gestap het, was daar eende en swane met hul babatjies (kuikentjies).

 

Ons het die twee 'ooms' raakgeloop en lekker met hul gesels. Die een aan die linkerkant het 'n sterk Yorkshire aksent (waar hy vandaan kom), maar hy woon al van die sewentiger jare hier in New Zealand. Die ander een kom van London en woon ook al meer as twintig jaar hier. Die twee woon al sewe jaar hier in Taupo en stap elke oggend vroeg om die eende te voer. Die eende ken hul as so goed dat hul aangedraf kom uit die water as hul die twee gewaar.

 

En natuurlik strom al die kinders ook nader om te kom kyk. Die Yorkshire oom groet elke kind met die hand en maak praatjies met almal (en dis hoe die mense in die algemeen hier in New Zealand is, vriendelik en ontspanne, altyd reg vir 'n geselsie). 

Die Taupo meer het 'n oppervlakte van 616 vierkante meter en 'n omtrek van 193 kilometer en is die tweede grootste varswater meer in Australasia. 

Hendrik het twee seuns lank gesit en dophou met hul hond en 'n afstandbeheerde helikopter. Hy wou graag sien as die helikopter in die sand in duik, maar die outjie het goeie beheer oor dit gehad.

Toe ons die volgende oggend vroeg uit die motel kom, wag die pragtige toneel op ons aan die oorkant van die meer. Die vorige dag was die vulkaniese berg (Mount Tauhara) nie sigbaar nie, maar agv die pragtige helder sonskyndag, is ons verras met hierdie asemrowende toneel, die berg met sy laag sneeu op. Om dit te sien, is soos 'n spirituele ervaring. Jou asem slaan weg!

 Nadat ons in die dorp gaan ontbyt eet het, het ons deur die pragtige tuine gestap met die mooiste roostuin en speelpark vir oud en jonk. Alles is net so skoon, netjies en versorg.

 'n Treintjie vir die kinders

Vir my is New Zealand soos 'n Eden of Hemel op aarde!

Oppad na Auckland vir Kersfees

Uiteindelik het die tyd aangebreek om na Auckland te vertrek vir Kersfees. Ons het baie uitgesien na hierdie besoek aan ons enigste familie in New Zealand. Ek en Rialeen het verlede jaar ook Kersfees saam met Frederik en Andries deurgebring. Kort daarna het Marnie met haar man, Barend, in Auckland aangekom en ons het nog 'n tyd saam in Auckland spandeer voordat ek en Rialeen terug is Wellington toe. Ek het vir Hannetjie amper twee jaar laas gesien, kort voor ons vertrek na New Zealand met Marnie en Barend se troue. Intussen het  Hannetjie by Frederik aangesluit hier in Auckland en Marnie  het 'n baba gehad, Isaac. Hy is die enigste opregte Kiwi tussen ons klomp. Matthys en sy vrou, Sumari, het ook vroeg in Desember hier aangeland met hul verblyfsreg in die sak. As Rialeen hier was, sou ons elf gewees het.

So, die familie groei aan. Min van my en Hendrik se kant af, maar Rialeen mag dalk die volgende een wees met New Zealandse burgerskap. Sy het nou 'n Kiwi-vriend en die liefde blom tussen die twee. Sy is juis vir Kersfees na sy familie toe. Dis natuurlik 'n storie op sy eie, want nou moet ons Engels praat in die teenwoordigheid van die 'aanstaande skoonseun', Tim.

Ons het mos darem nou 'n karretjie en ek en Hendrik het baie uitgesien om by elke interessante plekkie te stop wat ons vanuit die bus kon sien met ons vorige besoeke aan Frederik. Hier is die spoedgrens honderd kilometer per uur en sodra jy by 'n dorpie kom moet jy spoed verminder na vyftig kilometer. Dit is dus so agture sy ry na Auckland, maar omdat ons beplan het om baie te stop, het ons 'n oornag plek bespreek by Taupo.

Ons het eerste by die cafe gestop in Foxton om 'n koffie te drink. Hendrik wou natuurlik ook 'n stukkie vrugtekoek eet.

Ons het hier buite gesit by die stewige druiweprieël wat ons baie beindruk het.

Oorkant die pad sien ek toe die winkeltjies, waarvan die een 'n 'Dutch Market' is. Ek moes natuurlik daar in (om die draai van ons in Petone is ook 'n 'Dutch Shop' waar ons gereeld kom). 'n Stollen, hollandse kaas en 'n pak koekies later, het my 'n hele paar dollar uit die sak geruk, maar nou ja, dis Kersfees...

Nie ver uit Foxton nie, ry ons die heuningpadstalletjie raak en daar moet natuurlik weer gekoop word. Die winkeltjie fasineer ons met sy byekorf binne in die winkel. Hul verkoop ook 'n verskeidenheid lekkernye gemaak van heuning, heuningwyn, skoonheidsprodukte en roomys. Daar word natuurlik nog 'n paar dollar teveel spandeer.

Die nood druk en ons besluit om by die plaascafe, Flat Hills, te stop waar die bus ook indraai oppad Auckland toe, want daar is genoeg geriewe, 'n winkeltjie, eetplek en oupa en ouma op die stoep. Ek moet natuurlik dadelik pose vir 'n foto :-).

Nie ek of Hendrik was die vorige keer met Flat Hills se kos beindruk nie en ons besluit dus om maar aan te stoot tot by Taihepe. Na ete stap ons die straat af om ons bene te rek en vind ons die oulike geskenkwinkel met 'n hele kamer vol kersbome en versierings.

Taupo is natuurlik die einddoel van ons dagrut. Eers moes ons verby die Desert Road met sy vulkaniese berge ry, maar dit reën so dat ons geen foto's kan neem nie. Verlede jaar het ek die pragtigste foto's van die berge deur die bus se venster geneem. Ek voel regtig teleurgesteld. Gelukkig kompenseer die goeie weer en pragtige meer by Taupo daarvoor.

Kyk hoe plat het my man se pensie geword vandat hy weer hier by sy vrou is om na hom te kyk en al om die blok te jaag elke dag.

Die water van die meer is louwarm en kristalhelder. Bo kan jul my mooi voete in die water sien en onder Hendrik se voete.

En natuurlik moet ek ons karretjie ook eenkeer afneem.

Mamma en pappa swaan met hul kleintjies.

 Ons slaap die aand by die Karaka Tree Motel in Taupo oor

  en gaan drink 'n dop by die Jolly Good Fellows.

 Oppad terug motel toe, loop ons by die begrafplaas verby in die middel van die dorp tussen twee huise (die foto is halfnege in die aand geneem sonder 'n flash). 

Ek wil net vir my kinders sê, hul moet my maar liewer veras voordat hul my graf so versier.

Die volgende oggend pak ons vroeg op en boek onsself uit by die motel. Ons parkeer langs die meer en stap ver langs die water. Dis ongelooflik mooi en ons neem tientalle foto's wat ek later sal opsit. By die stalletjie het ons die heerlikste vars perskes en Boysenbessies wat van Hawkes Bay afkom, gekoop.

 Moeg gestap en doodhonger ry ons na die dorp en eet ontbyt hier langs die meer

 met die pragtigste uitsig oor die water en die vulkaniese berg (tussen die wolke kan mens die sneeubedekte top sien)

Nadat ons die dorpie verder verken het en nog baie foto's geneem het (wat ek later sal opsit), pak ons die langpad aan. Ons stop nog een keer langs die rivier nadat ons deur Hamilton is, by Huntly. Nie lank daarna nie arriveer ons in Auckland. 

 

Die skoonheid van New Zealand slaan nog steeds my asem weg. Dit is soos ek vantevore gesê het 'n park van hoek tot kant. Maak nie saak waar jy gaan nie (behalwe by Desert Road), dis oral groen. Met die kontras van die blou hemel en spierwit wolke is dit asemrowend mooi. Dis skoon, dis veilig en die mense is ontspanne en vriendelik. Tot vandag het nog net een mens in 'n padongeluk gesterf op New Zealand se paaie gedurende die vakansietydperk! Wat wil 'n mens meer hê?